LIGA van de NEDERLANDSTALIGE MOTORHOME CLUBS

Vrijdag 3 mei.

Het 42^ste Euro CC is dit jaar in Italië namelijk in Marina Di Cararra  en werd ingericht door Camper Club Italia.

De samenkomst is zoals voorgaande jaren voorzien in Mariembourg aan Brasserie des Fagnes. Daar wordt de brochure met de routebeschrijving verdeeld zodat iedereen de nodige gegevens heeft om eventueel alleen te rijden en ’s avonds toch te weten waar we samenkomen. ’s Nachts krijgen we sneeuw te verwerken doch de straten liggen er enkel nat bij maar geen sneeuwtoestanden op de weg.

Zaterdag 4 mei.

De eerste rit gaat nu tot Les Riceys. langs vooral kleine wegen en onze eerste halte is in Suippes waar we een korte wandeling maken naar de kerk met een prachtig barokorgel. Dan gaat het tot Saint Amand-sur-Fion en ook hier brengen we een bezoekje aan de kerk en doen een korte wandeling in het dorpje dat eigenlijk maar weinig te bieden heeft behalve dan wat eeuwenoude lemen huizen. Eens in Les Riceys wandelen we naar het centrum tot we onverwachts een regenbui te verwerken krijgen. We paren het nuttige aan het aangename en gaan een bar binnen waar we, hoe kan het anders in deze streek, genieten van een lekker glas champagne. de “Brut” maar ook de rosé smaakt erg lekker. Eens terug op de parking zien we dat de rest van onze groep gearriveerd is. Nog een kort gesprekje samen en dan duiken we voldaan ons bedje in.

Zondag 5 mei. Vandaag een rit van +/- 280 km.

Veel tijd om ergens halt te houden is er spijtig genoeg niet maar we genieten vooral van de mooie wegen door de groene natuur. In de buurt van Lormes stoppen we aan de Gorge de Narvau en doen er een korte maar lastige wandeling naar de watervallen.

Het kasteel van Chastellux is niet open rond het uur dat we er aankomen en dus blijft het bij een paar foto’s en rijden we verder.

Aangekomen in Lapalisse, is het mooi weer en daar wordt alles buiten gehaald om samen te aperitieven. We doen  nog een wandeling naar het kasteel met de ganse groep en dan zoeken we bij terugkomst allemaal ons nestje op want morgen is het vroeg dag en worden we tijdig verwacht in Pradelles. Dus zeker geen tijd te verliezen.

Maandag 6 mei.

Tegen 16 uur moeten we in Pradelles zijn, dus rijden we gewoon in één ruk naar La-Chaise-Dieu want daar is er een abdij te bezoeken. Door gewoon de GPS te volgen maken we kennis met de super smalle middeleeuwse straatjes, eerder gewoon steegjes waar we ons toch doorworstelen. We bezoeken alleen de héél mooie kerk want de tijd roept ons verder.

We zijn op tijd op de parking van Salaisons de Pradelles. Tegen 16.30 uur wandelen we naar het dorpje Pradelles waar een gids ons opwacht en ons een geleide wandeling bezorgd in dit pittoreske dorpje.

Eenmaal terug worden we verwelkomt door Laurent, de baas van het bedrijf hier, en daar is het voor de rest van de avond gewoon genieten van allerhande charcuterie die door het bedrijf zelf word gemaakt. Het bord dat we voorgeschoteld krijgen is voor velen veel te veel en daar krijgen we dan nog de nodige wijn bij geserveerd. Een oer gezellige avond.

Dinsdag 7 mei.

Na een lekker ontbijt met verse croissants, aan de motorhomes afgeleverd en geschonken door Salaisons de Pradelles, vertrekken we richting Italië.

We beperken ons tot de prachtige wegen door de Alpen. Regelmatig houden we halt voor een koffiepauze om even van het landschap te genieten, we tanken de wagens nog eens vol en dan gaat het richting Bersezio.

We rijden tot de Col de Larche en het is voor de liefhebbers echt genieten. Smalle wegen vol van haarspeldbochten en  tussen bergen die nog vol sneeuw liggen vinden we de parking. Morgen gaat het naar Marina di Carrara ons eindpunt daar wacht ons een volledig afgewerkt programma.

Woensdag 8 mei.

Vandaag de lange rit naar Marina di Carrara, een rit van +/- 320km.

Het eerste deel van de rit is verder afdalen na de Col de Larche door kleine dorpjes en soms erg smalle straatjes waar je best geen tegenligger hebt. Na de omleiding in Borgo san Dalmazzo geraken we op de autoweg en dan gaat het snel vooruit.

Eens in Genova zijn er wel wat problemen. Deze grootstad waar enkele maanden terug de autowegbrug instortte is een echte warboel. Heel druk verkeer en veel omleiding, Daar loopt het ergens mis. Door een onoplettendheid zitten we op het verkeerde spoor en moeten we noodgedwongen door de haven rijden. Het rijden van de Italianen is ook niet alles want zowel met de auto als met de eeuwige scootertjes glippen ze overal door en parkeren hun vehikel waar er een gaatje is. Na een lange en vooral drukke rit geraken we weer op de autoweg al was het eerst wel even spannend, de brug waar we onderdoor moeten is maar 3 meter hoog en dat staat pas aangeduid als we er voor staan. We geraken er zonder kleerscheuren door. Op deze lange rit zijn we maar eventjes door 126 tunnels gereden.

Even voor de afrit gaan we een parking op en daar sluiten we aan bij onze eerste groep om zo samen naar het terrein van samenkomst in Marina Di Cararra te rijden om ons allemaal samen te kunnen parkeren.

Na aankomst volgt dan de traditionele inschrijving, we ontvangen onze badges en een pakket documentatie en geven meteen de meegebrachte droge voeding af om de plaatselijk minder bedeelden te helpen. Wij hebben geluk we worden te woord gestaan door een Nederlandse dame, gehuwd met een Italiaan, en zo is voor ons snel duidelijk hoe alles moet worden gebruikt ter herkenning.

Tegen 19 uur is er de openingsreceptie door de nieuwe voorzitter van het FICM de heer Claude Guet en waar ook de burgemeester van Carrara een woordje zegt. Na die plichtplegingen volgt een korte receptie en trekken we naar de wagens voor de nacht.

Donderdag 9 mei.

Een vrije voormiddag waarbij we allen samen een wandeling maken en op een plaatselijke markt terecht komen. Tussen de kramen slenteren en links en recht prijzen vergelijken en dan zien we een terras waar genoeg plaats is voor ons allemaal en daar wordt gretig gebruik van gemaakt, café latte, birra, aqua iedereen besteld wat hij graag lust en dan trekken we terug naar de parking want straks wacht ons een busrit.

Tegen 13.30 uur moeten we klaar zijn want dan gaat het richting marmergroeven. De buschauffeur moet soms halsbrekende toeren uithalen op de smalle kronkelige bergweg. De uitzichten die we krijgen zijn fenomenaal. Omringt door deze blinkende marmerrotsen krijg je het gevoel “klein” te zijn, het lijkt of er eeuwige sneeuw op de flanken ligt. Aan de ingang van de groeve worden we in minibussen verdeeld en die brengen ons in het hart van de “marmerberg”. Hier krijgen we uitleg in het frans waar Hugo alweer voor vertaler speelt. Cararra is wereld bekend om zijn marmer. Er zijn ongeveer 300 marmergroeven die bijna vlekkeloze marmer voortbrengen. Deze stammen al uit de tijd van de Romeinen en zijn daarom de oudste ter wereld die nog in bedrijf zijn. Nergens ter wereld wordt er meer marmer geproduceerd dan hier. Michelangelo gebruikte Cararra marmer en kwam het persoonlijk afhalen om zijn “David” te beeldhouwen.

’s Avonds is er een optreden van operazangeressen en een -zanger. Het optreden is echt  prachtig, zij brengen ons gekende nummers uit diverse opera’s en zingen de pannen van het dak. Die krijgen dan ook een staande ovatie.

Vrijdag 10 mei.

Onze vrije dag! We besluiten op eigen houtje de stad te verkennen. Rudy en Arlette blijven noodgedwongen op de parking want die hebben een nagel in een band en de VAB zou zorgen dat die deze voormiddag nog  hersteld wordt. Eenmaal in de stad begint het fors te regenen, het is een industriestad en kan ons door het slechte weer niet echt boeien.  We bemachtigen een plaatsje in een pizzeria en doen ons te goed aan lasagne als voorgerecht en pizza als hoofdgerecht. Na de middag gaan we met het openbaar vervoer terug naar de parking. Daar blijkt dat er voor Rudy nog altijd geen hulp gekomen is. Rond 15 uur komt er eindelijk een mekanieker die het wiel meeneemt en een uurtje later is de man terug en is dit euvel opgelost. Ondertussen is de zon er door gekomen, en lekker warm zitten we allen buiten rond de motorhomes. Tegen 18 uur begon dan de receptie van de clubs, een uur vroeger dan voorzien want ze hadden achter de rug zomaar alles veranderd. Wij Vlamingen maken er een plezant feestje van. Om 21h30 was er een optreden van een mannenkoor. Dat viel al bij al nog redelijk mee maar de uitleg bij ieder lied duurde een eeuwigheid zodat er velen de zaal verlieten voor het gedaan was.

Zaterdag 11 mei.

Vrije voormiddag en dan besloten we maar om allen samen een wandeling te maken naar het strand. Door het mulle zand wandelden we naar de haven en genoten van het spelen van de honden in het zand.

Rond 2 uur stapten we naar de bus voor een bezoek aan Cararra met gids. We kregen we een audioguide maar alleen in het frans zodat Hugo weer als tolk fungeerde We zagen veel mooie dingen maar het is geen stad die echt specialiteiten heeft behalve dan dat alle huizen ,musea, kerken en ook de voetpaden, in marmer zijn. De basiliek is volledig binnen en buiten in marmer en dat maakte het hier toch speciaal.

Terug aan de motorhomes begon het stilletjes te regen en nu gingen we ons allemaal klaar maken voor het galadiner.

Het eten smaakte voortreffelijk en de ambiance zat er direct goed is, de wijn vloeide volop, een lege fles werd direct vervangen door een volle en dat ging zomaar door tot iets na middernacht. Het live orkest bracht mooie Italiaanse deuntjes en er werd dan ook veel gedanst. Rond 2 uur werden stilaan de lichten gedoofd om te zeggen gaan jullie nu maar slapen.

Zondag 12 mei.

Tegen 10 uur vormden de diverse clubs zich voor het traditionele defilé en trokken we in colonne naar de zaal waar de sluitingsceremonie doorging en dat gebeurde met de nodige muziek. Geert had een installatie bij en zo ging het dansen en zingen tussen de motorhomes door. De meegebrachte geschenken werden overhandigd aan de organiserende club en alle voorzitters werden op het podium gevraagd.

Nadat alle clubs de revue gepasseerd waren kregen we een aandenken voor onze deelname aan dit 42^ste Euro CC.

Daarna was het tijd om afscheid te nemen en keerden we naar de motorhomes terug om een boterhammetje te eten en de weg naar huis aan te vatten.

Het eerste deel van de route verliep redelijk zonnig maar eens we de bergen in kwamen kregen we regen en dat was het voor de rest van de dag.  Vandaag was het Moederdag en alle vrouwen werden uitgenodigd bij Hugo en Pascale, we kregen allen een mooi geschenkje, gemaakt door Tamara. Regen, mist en vooral koude waren ons deel en zo ging het de ganse nacht ook door.

Maandag 13 mei.

De dag begon zoals hij gisteren eindigde, met regen! In een gezapig tempo maalden we onze kilometers af naar het Gardameer. Een héél mooie route tot Riva del Garda.

Daar maakten we een korte wandeling die zoals dikwijls het geval was eindigde op een terras. Hier werden we in het Duits bediend en konden we genieten van een grote crème of een  lekkere Weizen. Eens we allen op de parking waren trakteerden Martien en Rudy ons nog met een aperitief.

Dinsdag 14 mei.

Dit keer een rit tot aan de Oostenrijkse grens, naar de Reschenpas. Soms levert dat geweldige uitzichten op, het is gewoon genieten van de prachtige natuur. Het was opmerkelijk toen Rudi zegde dat dit duidelijk maakt hoe klein de mens is bij deze beelden. Het enige nadeel van vandaag is dat het ijzig koud is.

Eens we op  de parking in Reschen staan lopen we even in de sneeuw voor een groepsfoto en voelen we pas goed de ijzige wind, bovendien begint het nog lichtjes te sneeuwen en de voorspellingen zijn ook niet mals want voor vannacht verwachten ze hier echt sneeuw. Maar dit kan ons toch niet weerhouden om in deze ijskoude een glaasje Sangria te drinken, die Paco meegegeven had. Nieuwsgierig hoe het weer morgenvroeg zal zijn????? Gelukkig werkt de verwarming goed!

Woensdag 15 mei.

Het begin van een ijskoude dag. We rijden Oostenrijk binnen. Hier begint de eerste sneeuw nogal laag te liggen, of zitten wij al zo hoog? We rijden gelukkig op ontruimde wegen maar op plaatsen ligt de sneeuw naast de weg nog meer dan een meter hoog.  We rijden Tirol door en overal erg veel sneeuw. We hebben dan nog de Hochtannbergpas te doen en het is afwachten wat het zal geven.

We moeten een zonnebril dragen om niet verblind te worden maar eens deze pas over wordt alles gelukkig groener. We zijn hier als het ware door een echt kerst landschap gereden. In Dornbirn bezoeken  we het Rolls-Royce museum. Het is het grootste van de wereld en hier staan pracht exemplaren. De andere groep doet nog een wandeling door de Rappenlochschlucht. Vandaar gaat het richting Duitsland naar de parking in Scheidegg.

Donderdag 16 mei.

We trekken vandaag weer een eindje dichter naar huis en ons eindpunt is Sigmaringen.

De eerste halte is het Erwin Hymermuseum en dat wordt door iedereen gesmaakt. De eerste motorhome dateert uit 1930 en is een echt juweeltje.

In Bad Schussenried houden we halt om even naar het klooster te wandelen en bewonderen de prachtige barokke kerk. Verder dan naar het eindpunt Sigmaringen waar de anderen van de groep al staan.

Vrijdag 17 mei.

Tegen 9 uur wandelen we naar het kasteel waar we een rondleiding krijgen in het Duits maar iedereen kan volgen met de Nederlandse tekst die we kregen. Een hele geschiedenis over de vorsten van Hohenzollern en hun nazaten waarvan er zelfs nog een relatie is met ons koningshuis.

Na dat bezoek trekken we verder door het Zwarte woud en houden we halt in Beuron waar we de abdij bezoeken. De anderen vereren het stadje Rottweil met een bezoek.

Op ons eindpunt in Gernsbach aangekomen is het een teleurstelling, geen plaats genoeg. De zoektocht begon om een andere parking te vinden en die vonden we in Forbach aan het stuwmeer. De andere groep werd op de hoogte gebracht. Intussen waren wij even gaan wandelen en deden ons tegoed aan een plaatselijke kiosk, met een grillworst en een lekkere Weizen.

Hugo sprak dan nog lovende woorden voor het werk bij het samenstellen van de route en gaf Rudy een fles cava in ons aller naam. Tussen de motorhomes bleven we nog wat gezellig babbelen tot het donker werd.

Zaterdag 18 mei.

Onze eerste halte vandaag is in Gaggenau waar we het Unimog museum bezoeken. Buiten is een oefenparcours en we zagen hoe deze reuzen met gemak hellingen tot 45% opklimmen.  Na dit bezoek trekken we verder en na veel omleidingen komen we uiteindelijk aan bij Gunther en Margret in Hinterweidenthal om hen nog eens een groetje te brengen. Daarna rijden we naar onze laatste overnachtingsplaats van dit verlof in Saarlouis.

Op de autoweg krijgen we te maken met een wolkbreuk, zodat we om veiligheidsreden nog amper 55 per uur kunnen rijden, deels door het gebrek aan zichtbaarheid en deels door het vele water op de baan.

Op de parking stelt Hugo voor om even naar de stad te wandelen en ons groepje blijft hangen in een restaurant waar we allen het laatste maal van het verlof samen nemen.

Nog eens samen nakaarten op de parking. Morgen is het vroeg dag want het is voor ons allen de laatste rit via Luxemburg tot thuis.

Zondag 19 mei

Een grauwe regendag om naar huis te rijden. De andere groep vertrok al om 8h. Wij doen het rustiger en stoppen nog eens in Courière waar we toch nog eens lekker gaan eten. Daarna het afscheid en ieder vervolgt zijn eigen weg naar huis.

Het was een prachtige reis. Nen dikke merci van ons allen  aan ons bestuur voor deze organisatie en bijzonder aan Rudy voor de prachtige reisroute. Volgend jaar zijn we er zeker weer bij!!!!!!!!!

Verslag: Erna & Rudy